Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Αποφθέγματα του γέροντα

"Η κακία των ανθρώπων έχει ξεπεράσει τα όρια. Κοιτάζουν πώς να ξεγελάσουν ο ένας τον άλλον και τον θεωρούν κατόρθωμα που τον ξεγελούν. Η αμαρτία έχει γίνει μόδα και η αδικία θεωρείται εξυπνάδα".

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Είπε ο Γέροντας...

"Ποιός ενδιαφέρεται σήμερα για τον άλλον; Κανείς! Όλοι για τον εαυτό μας, για τον άλλον τίποτα, γι'αυτό θα δώσουμε λόγο.

Γιατί ο Θεός, που είναι όλος αγάπη, δεν θα μας συγχωρήσει αυτήν την αδιαφορία για τον πλησίον μας."

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Περί αυτοκτονίας...


Με θλίψη και συντριβή μαθαίνουμε, το τελευταίο διάστημα, για αυτοκτονίες συνανθρώπων μας. Τα τελευταία χρόνια, καί σε τοπικό αλλά καί σε γενικό επίπεδο, οι αυτοκτονίες έχουν πάρει την μορφή μάστιγας. Για να φτάσει ένας συνάνθρωπός μας στο σημείο να αυτοκτονήσει σημαίνει πως ΔΕΝ έχει την ψυχική και πνευματική δύναμη να αντιμετωπίσει αυτό που του συνέβη (δικαίως ή αδίκως) καθώς ως άνθρωποι έχουμε απεκδυθεί εντελώς από κάθε τί που θα μπορούσε να μας προστατέψει από την απόγνωση και τα αδιέξοδα. Χάσαμε τον Χριστό από μέσα μας. Χάσαμε την επαφή με την Πίστη μας. Χάσαμε την σχέση με τους Αγίους μας. Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στην Θεία πρόνοια.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Διατήρηση της νήψης...


«Πώς μπορώ να διατηρήσω τη νήψη μέσα στις φροντίδες;».Μ’ ό,τι κι αν ασχολείστε, κάντε το εγκάρδια, προσεκτικά, συστηματικά, χωρίς βιασύνη. Σας αναθέτουν κάποια εργασία; Δεχθείτε την όπως αν σας την είχε αναθέσει ο ίδιος ο Θεός και εκτελέστε την σαν έργο δικό Του. Έτσι η σκέψη σας θα είναι κοντά στο Θεό. Αγωνιστείτε γι’ αυτό, κι Εκείνος θα σας βοηθήσει.
Οι βιοτικές μέριμνες σας πνίγουν τόσο, ώστε δεν ευκαιρείτε ούτε να προσευχηθείτε. Του εχθρού κατόρθωμα είναι τούτο. Το σπίτι, τα ενδύματα, η τροφή και πολλά άλλα πράγματα είναι απαραίτητα για την καλή διαβίωση του ανθρώπου. Χρειάζεται, λοιπόν, να φροντίζουμε για την απόκτησή τους. Αυτό δεν είναι εφάμαρτο. Έτσι θέλησε ο Θεός να ρυθμίσει τη ζωή μας.

Περί θυσίας...

Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν γεύτηκαν την χαρά της θυσίας και δεν αγαπούν τον κόπο. Μπήκε η τεμπελιά, το βόλεμα, η πολλή άνεση. Έλειψε το φιλότιμο, η θυσία. Θεωρούν κατόρθωμα, όταν καταφέρνουν χωρίς κόπο να πετύχουν κάτι, όταν βολεύωνται. Δεν χαίρονται, όταν δεν βολεύωνται. Ενώ, αν αντιμετώπιζαν τα πράγματα πνευματικά, θα έπρεπε τότε να χαίρωνται, γιατί τους δίνεται ευκαιρία για αγώνα.
 Όλοι τώρα, μικροί-μεγάλοι, κοιτάζουν την ευκολία. Οι πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν πώς να αγιάσουν με λιγώτερο κόπο. Οι κοσμικοί πώς να βγάλουν περισσότερα χρήματα, χωρίς να δουλεύουν. Οι νέοι πώς να περνούν στις εξετάσεις, χωρίς να διαβάζουν, πώς να πάρουν πτυχίο, χωρίς να φεύγουν από την καφετέρια. Και αν είναι δυνατόν, να τηλεφωνούν από την καφετέρια, για να τους δώσουν τα αποτελέσματα! Ναι, εκεί φθάνουν! Έρχονται πολλά παιδιά στο Καλύβι και μου λένε: «Κάνε προσευχή να περάσω». Δεν διαβάζουν και λένε: «Ο Θεός μπορεί να με βοηθήση». «Διάβασε, του λέω, και κάνε και προσευχή». «Γιατί, μου λέει, δεν μπορεί ο Θεός να με βοηθήση;»

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Το ποτάμι...

Το ποτάμι της Μαϊστρου "φουσκωμένο", μπροστά ακριβώς από το εκκλησάκι, κατά την διάρκεια των περσινών έντονων βροχοπτώσεων...

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Επίσκεψη γέροντα Αλύπιου

Επίσκεψη του γέροντα Αλύπιου , από την Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, στο εκκλησάκι του οσίου γέροντά μας, το Φθινόπωρο του 2015.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Η υπομονή χαριτώνει τον άνθρωπο


– Γέροντα, πως μπορείς να αντιμετωπίσεις τον άλλον, όταν είναι νευριασμένος;
– Με την υπομονή!
– Και αν δεν έχεις;
– Να πας να αγοράσεις! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ!… Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πεις, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την ευχή. Με την ευχή θα καλμάρει ο άλλος, θα ηρεμήσει και θα μπορέσεις μετά να συνεννοηθείς μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχει μπουνάτσα· κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψει ο καιρός.
– Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;
– Στην πολλή… εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. «Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται», λέει το Ευαγγέλιο. ΓΙ” αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι.
Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον πονέσεις. Και βλέπω πως με την υπομονή σώζεται η οικογένεια. Είδα θηρία να γίνονται αρνιά. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά.
Μια φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, είχα δει στην Κόνιτσα μια γυναίκα που έλαμπε το πρόσωπό της. Ήταν μητέρα πέντε παιδιών. Μετά θυμήθηκα ποια ήταν. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου.

Περί αθεΐας...

Γέροντα, πώς συμβαίνει άνθρωποι πιστοί νά φθάνουν στην αθεΐα;
– Στο θέμα αυτό μπορεί νά υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Στην μία περίπτωση μπορεί νά ήταν κανείς πολύ πιστός, νά ενήργησε ή δύναμη τού Θεού στην ζωή του μέ πολλά χειροπιαστά γεγονότα, και ύστερα νά έφθασε σέ μιά θόλωση στο θέμα της πίστεως.
Αυτό συμβαίνει, όταν λ.χ. κάνη κανείς άσκηση αδιάκριτη με εγωισμό, πιάνη δηλαδή ξερά την πνευματική ζωή. «Τί έκανε ό τάδε Άγιος; λέει, θά το κάνω καί έγώ», και αρχίζει νά κάνη μιά αδιάκριτη άσκηση.
Σιγά-σιγά όμως, χωρίς νά το καταλάβη, δημιουργείται μέσα του μιά ψευδαίσθηση ότι, άν δεν έφθασε στά μέτρα του τάδε Αγίου, κάπου εκεί κοντά πρέπει νά είναι. Έτσι συνεχίζει την άσκηση. Αλλά, ενώ πριν από αυτόν τον λογισμό τον βοηθούσε η θεία Χάρις, τώρα αρχίζει νά τον έγκαταλείπη.
Γιατί, τί δουλειά έχει μέ τήν υπερηφάνεια ή Χάρις τού Θεού;
Όποτε δέν μπορεί πιά νά κάνη τήν άσκηση πού έκανε προηγουμένως καί ζορίζει τον εαυτό του.